اثر کاربرد ورمی کمپوست، هم زیستی میکوریزایی و حل کننده فسفات زیستی بر صفات فیزیولوژیکی و عملکرد نخود

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد، بهره وری از بارش و تلاش بازآوری گیاه نخود به صورت کاشت پاییزه این آزمایش به صورت فاکتوریل با استفاده از فاکتورهای تلقیح مایکوریزایی (تلقیح و عدم تلقیح)، تلقیح فسفات زیستی (تلقیح و عدم تلقیح) و ورمی کمپوست (بدون کود، 6 و 12 تن در هکتار) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 89-1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی سراب چنگائی (وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان لرستان) به اجرا درآمد. مقایسه میانگین ها توسط آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال پنج درصد انجام گرفت. نتایج نشان دادکه بیش ترین عملکرد دانه (2497 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (4/7720 کیلوگرم در هکتار)، وزن صد دانه (5/28 گرم)، شاخص برداشت دانه (2/32 درصد)، تلاش بازآوری (49) و بهره وری از بارش (1/5 کیلوگرم بر میلی متر) در تلقیح با مایکوریزا حاصل شد. تلقیح فسفات زیستی اثر معنی داری بر عملکرد دانه و بهره وری از بارش نشان داد. به طوری که بیش ترین عملکرد دانه (4/2310 کیلوگرم در هکتار) و بهره وری از بارش (7/4 کیلوگرم بر میلی متر) در تلقیح با فسفات زیستی به دست آمد. هم چنین فاکتور ورمی کمپوست اثر معنی داری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و بهره وری از بارش نشان داد و بیش ترین عملکرد دانه (7/2373 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (9/8174 کیلوگرم در هکتار) و بهره وری از بارش (8/4 کیلوگرم بر میلی متر) در سطح سوم ورمی کمپوست (12 تن در هکتار) حاصل گردید. در این تحقیق، اثر برهمکنش دو فاکتور تلقیح مایکوریزا و تلقیح فسفات زیستی بر عملکرد دانه و شاخص برداشت و دو فاکتور تلقیح مایکوریزایی و ورمی کمپوست بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و بهره وری از بارش نیز معنی دار گردید.